In hoeverre is er gelijkheid op de arbeidsmarkt, wanneer de allerhoogste functies nog steeds voor vrouwen ontoegankelijk zijn? Waar de Amerikaanse verkiezingen van 2008 onderhuids draaiden om emancipatie van zwarten, lijken de verkiezingen van 2016 te gaan om de emancipatie van vrouwen.
Hillary Clinton kan begin november gekozen worden tot de eerste vrouwelijke president van de Verenigde Staten.
‘Such a nasty woman’
Het is een belangrijke stap in de emancipatie van vrouwen, maar ook een die weerstand oproept. Zo bedient haar tegenstrever, The Donald, zich regelmatig van denigrerende opmerkingen naar vrouwen in het algemeen, en Clinton in het bijzonder. In het laatste debat flapte hij eruit: ‘Such a nasty woman’, iets wat hij waarschijnlijk nooit tegen een man had gezegd (in de ‘man’-variant dan).
Het fascinerende is dat de handschoen direct door tienduizenden vrouwen wordt opgepakt. De hashtags #NastyWoman en #NastyWithHer waren direct trending op Twitter. Vrouwen sloten zich massaal bij Clinton aan, ook met inhoudelijke steunbetuigingen. Daarnaast maken vrouwen massaal statements waarom zij óók Nasty zijn.
When women are smarter, more prepared and obviously more intelligent than men, they are #nastywomen. #NastyWithHer #donaldtrump #brianbabin
— HelloFrizzy (@DogisLove100) 22 oktober 2016
Today I #voted for @HillaryClinton
Us nasty women have to stick together. #NastyWithHer— Cycling WO Apology (@OCherokee) 22 oktober 2016
Simple – vote this Neanderthal out of office #NastyWithHer https://t.co/IIkYSTLHgS
— Star624 (@Star624) 22 oktober 2016
Wás ik maar wat meer nasty …
Bovendien verschijnen overal mooie analyses en bekentenissen. De Britse kwaliteitskrant The Guardian schrijft bijvoorbeeld een mooi stuk, ‘Nasty woman’ is an insult we know all too well. Elite Daily pakt Nasty op als geuzennaam en beschrijft trots zeven kenmerken van Nasty vrouwen.
Maar het mooiste verhaal is van Minda Zetlin, president van de Amerikaanse bond van journalisten en schrijvers (ze weet op haar positie dus waar ze het over heeft). Je moet eigenlijk gewoon het hele verhaal lezen, maar heel in het kort komt het hier op neer: ik had gewild dat ik al die jaren wat meer nasty was geweest.Ze beschrijft haar gang over de arbeidsmarkt, en de moeite die ze moest doen om als vrouw carrière te maken. Daarbij worstelde ze met twee begrippen: Nasty Woman en Nice Girl. Jarenlang heeft ze geprobeerd het iedereen naar de zin te maken, en om (zelfs toen ze al ouder was en hoger opgeklommen) vooral maar een lief meisje te zijn. En hoe ze zichzelf daarmee vreselijk tekort mee heeft gedaan.
Laten we hopen dat op 8 november de geest definitief uit de fles komt, en dat er nóg iets meer gelijkwaardigheid tussen de seksen komt.
